در دریای مشکلات روحی و جسمی، باید به ناخدایی مطمئن

تمسک جست تا بتوان به اقیانوس بی کران الطاف الهی راه

یافت.

آشناترین ناخدایان ، ائمه معصومین (عَلَیهِمُ السَّلام) و

مطمئن ترین راه، ابراز بندگی و اظهار ادعیه است.

دعای ندبه، از پر راز و رمزترین ادعیه ای است که

بنده ی گناهکار خداوند را به ساحل آرامش الهی می

رساند.

تمسک و توجه فرزند صالح ائمه ی معصومین (عَلَیهِمُ السَّلام)-

آیت الله العظمی مرعشی نجفی- به این دعا، خود نشان از

ارزش والای آن دارد: دعای ندبه از جمله ادعیه ی معتبره

و از توسلات« عالیة المضامین» می باشد و آن را شیخ

بزرگوار محمدبن مشهدی در مزار و سیّد جلیل، ابن طاووس

در مصباح الزائر و علامه ی مجلسی در بحار، جلد ۲۲و آقای

حاج میرزا حسین نوری در تحة الزائر – قدس الله اسرارکم

– نقل فرموده اند.

و مرحوم ابن مشهدی در دیباچه ی کتاب «المزار» خود می

فرماید:« آن چه در این کتاب ذکر شده، توسط روات ثقات

به ائمه ی هدی (عَلَیهِمُ السَّلام) منتهی می شود».

و در جلالت هریک از این بزرگان سابق الذکر به کتب

تراجم و احوال مراجعه بفرمایید.

« و خود حقیر آثار زیادی در مداومت به به این دعای

شریف در جمعه ها دیده ام و بحدالله در اعصار متمادیه و

امصار مدیده، همیشه فرقه ی ناجیه ی شیعه، به این توسل

مواظبت داشته و دارند.

در خاتمه امید است از هیئت های محترم شهرستان ها و

حضرات آقایان علمای اَعلام و مبلغین والامقام و خطبای

کرام که در رأس هیئت های مذهبی هستند، بیش تر از پیش

مؤمنین را تشویق و ترغیب به این توسل معتبر با سوز و

گداز که حافظ عقاید جوان ها و مهذّب اخلاق آن هاست،

بفرمایند و السلام علی من اتبع الهدی.

سیّد شهاب الدین الحسینی المرعشی النجفی»